Płyty drewnopochodne

Drewno to lubiany i powszechnie wykorzystywany w budownictwie i wykończeniach wnętrz materiał. Z różnych powodów chętnie zastępujemy go jednak wyrobami drewnopochodnymi. Zalicza się do nich między innymi płyty drewnopochodne. Ich wybór jest ogromny.

Podstawowe rodzaje płyt drewnopochodnych

Jeśli pod uwagę weźmiemy sposób obróbki, wytwarzania, a także rodzaje zastosowanego surowca, wyróżnimy płyty:

• sklejki;
• wiórowe;
• wiórowo – cementowe;
• pilśniowe;
• OSB;
• paździerzowe;
• wiórowo – paździerzowe.

Sklejki

To naprawdę chętnie wybierany rodzaj płyt. Zalicza się je do materiałów kompozytowych. Aby powstały, należy skleić ze sobą nieparzystą liczbę warstw drewna. Co ważne, arkusz nie może przekraczać grubości trzech milimetrów. Określa się go mianem forniru. Sklejki produkuje się najczęściej z takich gatunków drewna, jak brzoza, sosna, buk i olcha. Dostępne są także te wykonane z drewna egzotycznego.

Zobacz także: sklejka szkutnicza

Płyty wiórowe

Już sama nazwa sugeruje nam z czego są produkowane – z wiórów drzewnych. Pod ciśnieniem łączy się je, a następnie za pomocą odpowiednio dobranych klejów syntetycznych łączy ze sobą. Istotna jest w tym wypadku wystarczająco wysoka temperatura. Grubość tego rodzaju płyt może wahać się od trzech do nawet pięćdziesięciu milimetrów. Są one powszechnie stosowane w przemyśle meblowym. W ostatnim czasie coraz częściej wykorzystuje się je do wykonania elementów ścian znajdujących się na zewnątrz budynków.

Płyty paździerzowe

Powstają z paździerzy, czyli zdrewniałych części łodyg, które oddzielone zostały od włókien na skutek międlenia. Proces technologiczny produkowania płyt paździerzowych polega na utwardzeniu paździerzy pod wpływem wysokiej temperatury, a następnie ich sprasowania z dodatkiem odpowiedniego kleju. Docenia je przemysł meblowy.

Zobacz także: rodzaje fornirów

Płyty OSB

To rodzaj płyt docenianych przez budownictwo. Prasuje się je trójwarstwowo. Istotne jest w tym wypadku odpowiednie ukierunkowanie wiórów. Proces prasowania wykonywany jest w wysokiej temperaturze. Istotne jest także odpowiednio duże ciśnienie. Do łączenia kolejnych warstw wykorzystuje się w tym wypadku żywicę.