Parowanie drewna
Aby zapobiec wadom drewna, powstałym w czasie jego obróbki – a konkretnie skrawania lub gięcia – należy je poddać procesowi parowania. Parowanie zmniejsza naprężenia w drewnie, sprawiając, że jest ono bardziej plastyczne. Celem tego procesu jest również sterylizacja oraz – w niektórych przypadkach (na przykład przy wykorzystaniu drewna bukowego) – zmiana zabarwienia drewna. Na czym dokładnie ów proces polega i jakie drewno można mu poddawać?
Na czym polega parowanie?
Proces parowania to proces ogrzewania mokrego drewna, prowadzony przy pomocy pary wodnej nasyconej mokrej. Jest to dosyć skomplikowane i wymaga stałej kontroli, jako że konieczne jest utrzymanie odpowiedniej temperatury i wilgotności powietrza. Zbyt wysoka temperatura doprowadzić mogłaby do przegrzania pary i powstania pary wodnej nasyconej suchej, która zamiast uplastyczniać drewno i zmniejszać jego naprężenie, po prostu by je wysuszyła.
Proces parowania odbywa się w dołach parzelnianych – głębokich dołów, obłożonych betonem i posiadających betonową pokrywę z uszczelką wodną. We współczesnych parzelniach zaś dna wyłożone są rurkami perforowanymi, które transportują parę wodną. W niektórych przypadkach zaś na dnie umieszczona jest wanna z wodą, w której znajduje się nagrzewnica ogrzewana olejem. Stosowana para ma zwykle temperaturę 113 stopni Celsjusza.
Technologia parowania
Technologii parowania można poddać wszystkie gatunki drewna, choć nie wszystkie z równie dobrym skutkiem. Na przykład poddany parowaniu orzech włoski zatraca swój charakterystyczny kolor, przez co prezentuje się mniej urokliwie. Parowaniu poddaje się drewno okrągłe, jeszcze nie obrobione.
Technologia parowania pozwala na uzyskanie naprawdę doskonałych efektów – przykładem może być krzesło Thoneta, które zostało wykonane z jednego ramiaka. To Thonet opatentował zresztą proces gięcia drewna uplastycznionego, dzięki czemu stworzył między innymi popularne krzesło numer 14. Uzyskanie odpowiedniej plastyczności drewna, koniecznej do jego gięcia, możliwe jest dzięki uplastycznianiu ligniny, która znajduje się wewnątrz – będąc lepiszczem między poszczególnymi komórkami. Dzięki temu komórki drewna mogą się przesuwać, a drewno wyginać.