Sandałowiec i jego cenne drewno
Perfumiarstwo, przemysł przetwórstwa drzewnego, rzeźba i medycyna naturalna – mało jakie drzewo wykorzystuje się na tak szeroką skalę, jak sandałowiec. Dlaczego specjaliści z najróżniejszych dziedzin tak chętnie sięgają po ten surowiec?
Sandałowiec – pochodzenie
Sandałowiec pochodzi z Półwyspu Indochińskiego. W stanie dzikim występuje ponadto także na Cejlonie, w Australii oraz na pacyficznych wyspach. Według specjalistów, zarówno olejek, jak i drewno dają drzewa rosnące na południowym wschodzie Indii – w stanach Tamilnadu, Karnataka, Andhra Pradesh i Kerala. Warto dodać, że sandałowiec jest rośliną pasożytniczą – jego uprawa wymaga więc nasadzenia gatunków, które będą jego żywicielami.
Sandałowiec – gatunki
Znanych jest około dziesięć jego gatunków, z czego najczęściej wykorzystywany jest sandałowiec biały – to właśnie jego drewno cenione jest przez rzemieślników na całym świecie, a olejek powszechnie stosuje się w kosmetyce i medycynie. Mylący może być natomiast sandałowiec czerwony, który w myśl używanej przez botaników systematyki należy do rodziny bobowatych.
Drewno sandałowe – charakterystyka i zastosowanie
Najbardziej charakterystyczną cechą drewna sandałowca jest intensywny i długo utrzymujący się zapach oraz jasna, żółta barwa z pojawiającymi się w niektórych miejscach brązowymi akcentami. Sandałowiec jest bardzo miękkim drewnem, co sprawia, że chętnie wykorzystują go rzeźbiarze i rękodzielnicy – zwłaszcza na Dalekim Wschodzie często spotyka się wykonane z niego figurki (także tworzone do celów religijnych) i zabawki. Surowiec pozyskuje się z młodych lub chorych drzew – z wiekiem tracą bowiem swoje właściwości.
Z drewna sandałowca metodą parowej ekstrakcji otrzymywany jest ceniony na całym świecie olejek, który – oprócz miłego zapachu – wywiera na nasz organizm bardzo pozytywny wpływ. Szczególnie często spotyka się go w kosmetologii – wchodzi w skład kremów i balsamów aplikowanych na skórę, która pod jego wpływem staje się gładsza i lepiej nawilżona. Sandałowiec jest rośliną świętą dla buddystów i hinduistów – kadzenie jego sproszkowanym drewnem stanowi ważną część rytuałów tych religii, a olejkiem nacierane są w Indiach zwłoki zmarłych. Zobacz także: olejek cedrowy.
Zdjęcia: Wikipedia