Szarańczyn strąkowy – charakterystyka i zastosowanie
Szarańczyn strąkowy – inaczej zwany drzewem karobowym, karobem, albo ceratonią – to gatunek zimozielonego drzewa z rodziny bobowatych, który w swoim naturalnym środowisku występuje w klimacie śródziemnomorskim. Jest rośliną uprawną w rejonie Morza Śródziemnego i w Azji Mniejszej. Szarańczyn strąkowy znany jest wielu osobom jako chlebek świętojański – tak właśnie nazywane są bowiem jego strąki. Co warto wiedzieć o tym drzewku?
Szarańczyn strąkowy – charakterystyka drewna
Szarańczyn strąkowy dorasta do wysokości 15 metrów. Posiada dość szeroką koronę oraz popękaną korę, o szarobrązowej barwie. Jest to drzewo wiecznie zielone, używane do wyrobu mebli oraz jako drewno opałowe. Jest to drewno mocne, twarde, poszukiwane przez tokarzy.
Zobacz także: Palo Santo- święte drzewo
Szarańczyn strąkowy – charakterystyka owoców
Owoce szarańczyna strąkowego to duże strąki w skórzastej okrywie, które dorastają do 20 centymetrów długości i do 2 centymetrów szerokości. Posiadają miękki, brązowawy miąższ oraz dużo małych, brązowych nasion. Są słodkie – z tego względu kiedyś były nawet wykorzystywane jako źródło cukru – i w smaku przypominają nieco kakao.
Szarańczyn strąkowy – zastosowanie
Szarańczyn strąkowy znajduje bardzo szerokie zastosowanie – zarówno w przemyśle, jak i na przykład w kosmetyce. Drewno wykorzystywane jest przede wszystkim do wyrobu mebli. Owoce zaś jako substytut kakao, mąka oraz źródło soku, dodawanego później jako syrop na przykład do alkoholu. Ze strąków nasiennych wykonuje się maseczki na twarz, ale także gumę karobową, uznawaną za substancję zagęszczającą. W produktach współczesnych kryje się pod symbolem E410. Karob używany jest również do produkcji papierosów oraz papieru.
Zobacz także: Bożodrzew gruczołowaty
Szarańczyn strąkowy – ciekawostki
Do głównych ciekawostek dotyczących drzewa szarańczynu strąkowego, należy fakt, że opisywane jest ono wiele razy w Biblii. Pojawia się między innymi w „Przypowieści o Synu Marnotrawnym”, ale również w „Ewangelii według świętego Mateusza” i „Ewangelii według Świętego Łukasza”. Wielu badaczy uważa, że to właśnie strąkami tej rośliny żywił się Jan Chrzciciel, a jedynie mylnie uznano, że zjadał szarańczę. Stąd zresztą – z niewłaściwego tłumaczenia – wzięła się sama nazwa rośliny.
Zdjęcia: Helix84, Chixoy via Wikipedia