Świdośliwa (Amelanchier) – ABC drewna
Świdośliwa jest niedocenianym krzewem owocowym, który da się uprawiać także w Polsce. Może być alternatywą dla borówki amerykańskiej. Jakie jest jego zastosowanie?
Świdośliwa – nazwa i pochodzenie
Świdośliwa inaczej nazywana jest amelanchier, shadwood, shadblow, serviceberry lub saskatoon, sarvisberry i dzika śliwka. To długowieczny krzew lub niewielkie drzewo, występujące w warunkach naturalnych w Ameryce Północnej oraz na północnych krańcach Europy. Posiada wartościowe owoce w kształcie jagód, w ciemnym kolorze, które można pozyskiwać z krzewów dziko rosnących oraz uprawianych na plantacjach. W Polsce coraz częściej krzewy świdośliwy można spotkać w ogrodach i w szkółkach. Gatunek świdośliwa jest odporny na wpływ chłodu i ma umiarkowane wymagania. Znosi duże mrozy i najlepiej rośnie na glebach piaszczyto-gliniastych.
Świdośliwa – charakterystyka drewna
Drewno ze świdośliwy pozyskuje się z drzew osiągających od 5 do nawet 20 metrów wysokości. Jest ono brązowe, twarde i ciężkie. Posiada twardziel barwy czerwonawo-brązowej, biel zaś nieco jaśniejszą. Kora drzew świdośliwa ma szary lub brązowawy odcień. U młodych egzemplarzy jest gładka, a z czasem pokrywa się pęknięciami i nierównościami.
Zastosowanie drewna świdośliwy
Drewno pozyskiwane z drzew świdośliwy jest wykorzystywane między innymi do wyrobu rękojeści noży, czy wędek. Można z niego wykonać stylisko, czyli wszelkie uchwyty ręcznych narzędzi gospodarskich, budowlanych, ogrodniczych i innych. Rdzenni Amerykanie używali tego drewna do tworzenia strzał, wykonywania włóczni czy kijów do kopania szybów.
Świdośliwa – ciekawostki
Owoce świdośliwy są bogatym źródłem cukrów, antocyjanów oraz witamin z grupy A, B i C. Na wiosnę świdośliwy pokrywają się białymi kwiatami, o wysokich walorach estetycznych. Krzewy świdośliwy mogą posłużyć do utworzenia wysokiego żywopłotu, o imponującym wyglądzie, zwłaszcza na wiosnę i jesienią. Kora tego drzewa była stosowana przez Kanadyjczyków jako lek na kłopoty żołądkowe i podawana również kobietom w połogu, po zaparzeniu jej w formie herbaty lub naparu.
Zdjęcia: Wikipedia
