Kasztanowiec zwyczajny i jego drewno
Kasztanowiec zwyczajny – inaczej zwany białym bądź pospolitym – to gatunek drzewa zaliczany do rodziny mydleńcowatych. Korzenie tej rośliny sięgają po Półwyspu Bałkańskiego. Dzisiaj powszechnie spotykany jest niemalże w całej Europie. Nie brakuje go także na terenie naszego kraju. Poznajmy go trochę bliżej.
Kasztanowiec jako roślina ozdobna
Drzewo to idealnie sprawdza się w nasadzeniach parkowych. Stanowi wspaniałą ozdobę alejek oraz obrzeż dróg. Jego niewątpliwym plusem jest łatwość rozmnażania – wystarczy wysiew nasion. Obecnie roślina ta stanowi nieodłączny element polskiego krajobrazu.
Zobacz także: Jabłoń – drewno jabłoni
Charakterystyka drewna kasztanowca
W naszych warunkach kasztanowiec bardzo rzadko przeznaczany jest na drewno. Wynika to z konieczności zastosowania szczególnej obróbki, co generuje oczywiście pewne koszty. Drewno kasztanowca jest przede wszystkim bardzo lekkie, a jednocześnie miękkie. Do tego dodać należy takie jego cechy, jak łupliwość oraz łatwopalność. Kurczliwość jest mała, a tempo wysychania naprawdę duże. Do plusów należy zaliczyć:
- niską skłonność do paczenia;
- szybkość wysychania;
- brak skłonności do pęknięć desorpcyjnych.
Nawet wówczas, gdy dochodzi do zmian wilgotności oraz temperatury powietrza otaczającego drewno, jego wymiary prawie w ogóle się nie zmieniają.
Zobacz także: kasztany jadalne
Kasztanowiec – wady i zalety
Oprócz wymienionych powyżej cech charakterystycznych wskazać należy na łatwość obróbki drewna kasztanowca. Obróbka zarówno skrawaniem, jak i gięciem jest naprawdę łatwa. W efekcie drewno to można spożytkować na wyroby snycerskie. Niestety, naprawdę źle się poleruje. Jest również podatne na uszkodzenia przez owady oraz infekcje grzybów. W czasie składowania jest narażone na proces zaparzenia. Tyczy się to zwłaszcza drewna niekorowanego. Duża miękkość sprawia, że do skrawania nie potrzeba dużych nakładów energii. Aby jednak powierzchnia była równa, należy wykorzystywać naprawdę ostre narzędzia.
Jeśli przyjrzymy się drewnu kasztanowca, okaże się, że z zewnątrz przypomina ono drewno osiki. Naczynia przebiegają po całym przekroju, a ich rozmiar jest naprawdę niewielki. Trudno je dostrzec. Tak samo jest z promieniami drzewnymi, których jest bardzo dużo, ale są wyjątkowo cienkie.