Styl Biedermeier – co warto o nim wiedzieć?

Biedermeier jest bardzo popularnym stylem, który najlepiej rozwinął się w Niemczech i Austrii, ale panował również w wielu innych krajach Europy z tego kręgu kulturowego. Jego odpowiednikiem jest między innymi francuski, styl Empire oraz angielska Regencja. Biedermeier szczyty popularności święcił między 1815 a 1848 rokiem. Choć wpływał na wszystkie sztuki piękne, nie posiadał wyraźnie zdefiniowanych cech, dlatego najłatwiej rozpoznać go w aranżacji wnętrz – na przykład po meblach.

Biedermeier – charakterystyka stylu

Nazwa całego stylu – co ciekawe – ma raczej karykaturalne znaczenie, jako że nawiązuje do bohatera tomu wierszy „Biedermaiers Liederlust”. Bohater ten nie wyróżniał się jednak żadnymi, godnymi podziwu cechami charakteru, a wręcz przeciwnie – był bardzo konserwatywny, ograniczony umysłowo, o ciasnych poglądach i podobnym spojrzeniu na życie, a także bez głębszych, wzniosłych aspiracji. Cały styl jednak tworzony był dla mieszczan – był sztuką mieszczan dla nich samych. Może to więc w pewien sposób tłumaczyć niefortunną nazwę ruchu.

Biedermeier brał sobie za cel tworzyć meble ładne, ale i wygodne oraz użyteczne. Był odpowiedzią na pełen przepychu, arystokratyczny styl Empire, z którego zresztą sporo czerpał. Zwykle upraszczał go tylko, pozbawiając większości ozdób, jednak sama forma czy podziały pozostawały te same.

Zobacz także: styl zakopiański

Meble w stylu Biedermeier

Meble w stylu Biedermeier miały być użyteczne – posiadały proste kształty i dosyć ograniczone dekoracje, przynajmniej w swym początkowym okresie, ponieważ z czasem zaczęło ich przybywać. Meble miały być proste, a wszelkie wzornictwo podległe wygodzie późniejszego użytkowania. Stoły często miały zaokrąglone kształty i opierały się na jednej nodze, obicia, jak i stosowane na ścianach tapety miały jasne kolory, co czyniło wnętrza przyjemniejszymi. Często używane były pasy oraz motywy kwiatowe.

Zobacz także: styl kolonialny

Jakie drewno wykorzystywano?

Do wykonywania mebli Empire przede wszystkim mahoń – wielu mieszczan nie było jednak na niego stać, podobnie jak i na zbyt ozdobne przedmioty. Dlatego zmieniono także i drewno – zaczęto stosować przede wszystkim rodzime gatunki drewna, jak orzech, dąb, grusza, wiśnia, a także czereśnia na naszych i niemieckich ziemiach oraz brzozę i fornir czeczotkowy na ziemiach rosyjskich.

Zdjęcia: Gryffindor via Wikipedia